آهنگ سینا حجازی پرنده

یاد بگیر از پرنده
مگه میشه بالاشو ببنده
میره تو اوج آسمون
به آدما میخنده
دنیایی که کشندست میدونی که کی برندست
اونی که میخند و شبیه یک پرندست
میپرم می خونم تو دلم انگاری چل چله دارم امشب
تو سرم انگاری قناری میخونه ول وله دارم امشب
میپرم می خونم تو دلم انگاری چل چله دارم امشب
تو سرم انگاری قناری میخونه ول وله دارم امشب
و این مائیم
یاد گرفتیم که با درد بخندیم ، به درد بخندیم هرکه هرچه کرد بخندیم
آنچنان که در سرمان صدای بل بل میشنویم
و آنچنان که در انبوه جمعیت گیر افتاده ایم هر چه سخت را درخت می بینیم
و هر از گاهی بر درختی یادگاری مینویسیم
که به یادگار بماند که ما خندیدیم و باختیم
ولی لحظه ای خوش برای شما ساختیم
میتونی تنهایی درا رو رو خودتت ببندی
یا اینکه به کارای این دنیا بخندی
میدونم میدونی نگاه به آخرش کن
هر کی دروغ گفت مثل من بخند و باورش کن
میپرم می خونم تو دلم انگاری چل چله دارم امشب
تو سرم انگاری قناری میخونه ول وله دارم امشب
میپرم می خونم تو دلم انگاری چل چله دارم امشب
تو سرم انگاری قناری میخونه ول وله دارم امشب