آهنگ سیاوش کبیر تهی شدم

گهی پشت به زین و گهی زین به پشت
این دل من شده از غم خشک
چقدر غمت و بخورم آخه لامصب
همه جوره ساختم با تو دِ بد مصب
بدیاتو تحمل کرد این دل دیروز که
دیروز و باخت به عشق فردا که پیروز شه
هه، شایدم من بدم، آره اصن فدای سرم
کشتیم و اسمم و گذاشتی رو سنگ قبرم
میدونی ؟ خیلی خوب شد رفتی اتفاقا
چون الان, تا خِرخِره پر از انتقامم
موقع اثبات خیانتت خدام بام گریه کرد
گفت بیا، الان میشه فقط به من تکیه کرد
تو اگه خراب نبودی ۴۰ تا خط عوض نمیکردی
منو با اون همه تجربه خر فرض نمیکردی
دِ لعنتی، تو که از اول قصدت رفتن بود
نیازی به اون همه قهرم بود ؟!
خدایا منو ببخش که بودی و حِسِت نکردم
منو ببخش که جای عبادتت بهت بد کردم
خدایا منو ببخش که بودی و حِسِت نکردم
ببخش که جای تو خودم و تباه یه احمق کردم
منو ببخش…
قطعا الان بی من همه چی خوبه و میزون و راحتی
یه موقع هایی گیر میکنم بین خوشحالی و ناراحتی
خوشحالی واسه استثناعاتی که واست قائل شدم
ناراحتی واسه خیانتایی که ازشون غافل شدم
با تو این قلبی که از سنگ و یخ بود جون گرفت
ولی در نهایت چشمی پُر اشک و خون گرفت
تو به من که نه، به خودت خیانت کردی
واس خاطر همینم الان گرفتار رنج و دردی
واقعا فکر کردی رفتن به همین سادگیه ؟
چقدر به همه میگفتم این دختر صادقیه
بهت … زد و و الانم دلت بی قراره نه ؟
عشقم چیزی که عوض داره گله نداره، هه !
هیچ وقت اعتماد نداشتم به یه کلمه از حرفات
هرجا اعتبار داشتم تویه لاشی دادیش بر باد
تو این رابطه هی بازیم دادی، هی خر شدم
تا آخر شناختمت و به کل از روت رد شدم
خدایا منو ببخش که بودی و حِسِت نکردم
منو ببخش که جای عبادتت بهت بد کردم
خدایا منو ببخش که بودی و حِسِت نکردم
ببخش که جای تو خودم و تباه یه احمق کردم
منو ببخش…
به عاشقت خیانت کردی و منم از عشق گهی شدم
خیلی بی تفاوت رفتی و منم یه آدم پوچ و تهی شدم
تو نه تنها اشک من، بلکه اشک خدارم درآوردی
زمین و آسمون و از خودت رنجوندی حالا کم آوردی
رفتی دوراتو زدی و برگشتی ولی دیگه دیر شد
این دل سرحال و جوونمم پیش تو پیر شد
میخوام به روزایی که عاشق خدا بودم برگردم
مثل شمع و پروانه هی دور سرش بگردم
خودم و کشتم واسه کسی که از آب درومد یه هرزه
دوست داشتن بی انتهاتم یه خیال باطل و فرضِ
بیخودی انقدر ادای عاشقارو در نیار واس ما
شاید یه جورایی خطرناک شه این داستان
به هر حال هر کی داره عاقبت و سر نوشتی
توام بدون سیاوش نداری تو زندگیت بهشتی